غر می زند

در وبلاگی خواندم:

«دارم به دخترم یاد می دهم موقعی که غر دارد و باید غر بزند، چه رفتاری انجام بدهد، خوب است. در این آموزش سخت و حساس! وقت هایی که نازنین سادات غر می زند و غر دارد، بغلش می کنم و می گویم، بیا بغلم غر بزن!

نازنین هم سرش را روی شانه بابا (یعنی من!) می گذارد و غر می زند. کمی که غر زد یا خوابش می برد یا اینکه غرش تمام می شود و دوباره پایین می آید. این طوری بعد از مدتی که از آموزش گذشت، دخترم یاد گرفته است که وقتی غر دارد، باید بغل بشود و همچنان که سرش را روی شانه گذاشته است، غر بزند.

در این میان آرزو می کنم کاش کسی غر زدن را به این شکل از اول به من هم آموزش می داد و کاش همیشه آغوشی باشد و برای شنیدن غرهای من آمادگی داشته باشد.»

***

این روش یعنی به رسمیت شناختن اینکه فرزند ما هم حق دارد ناراحت شود. حق دارد غر بزند و...

این روش یعنی کودک ما می داند که می تواند ناراحتی هایش را هم به راحتی پیش پدر و مادرش ببرد و آنها از این کار او استقبال می کنند...